وقتی «شهر دوچرخه ها» به تنهایی دردی دوا نمی کند/ «قند و فرش میاندوآب» و ظرفیتی که مغفول ماند!
۱۷ فروردین ۱۳۹۶ - ۸:۰۸
شناسه : 260543
17

در شهر ما نه تنها هیچ نوع مزیت اقتصادی، تجاری، گردشگری و آثار تاریخی معرفی و تبلیغ نشده، بلکه تنها برند معروف شهر ما که هنوز هم طرفدارانی دارد نیز مورد غفلت و فراموشی قرار گرفته اند.

پ
پ

به گزارش زرین خبر، یکی از مخاطبان ما در یادداشتی به موضوع تبلیغات شهری و عدم استفاده از ایام نوروز برای تبدیل به یک فرصت اقتصادی برای شهر میاندوآب، پرداخته است.

وی در یادداشت خود آورده است: “امروزه معرفی کالا، خدمات و نقاط دیدنی شهرها و حتی کشورها یکی از مهمترین کارهایی است که به منظور ایجاد بازار جدید، فروش بیشتر و جذب توریست و در نتیجه کسب درآمد واشتغال انجام می گیرد.

متولیان امر در شهرها با پررنگ کردن مزیت های نسبی هرکدام از آنها و برندسازی داشته‌ها سعی می کنند نسبت به افزایش هرچه بیشتر آگاهی های عمومی و جلب توجه متقاضیان که در علم بازاریابی به این کار برندسازی نیز گفته می شود، اقدام کنند.

در این موضوع ویژگی هایی مورد استفاده قرار می گیرد که ضمن اینکه گویای قدمت و اصالت کالا، خدمت و هدف گردشگری مربوطه باشد، مرغوبیت، جذابیت و فوائد آنرا نیز بیان نماید و بطور خلاصه دارای امکان تبدیل شدن به درآمد را داشته و خواسته مشتری را ایجاب نماید و در واقع امکان بازار سازی داشته باشد.

حال مدنظر این مقدمه اشاره به این نکته است که در شهر ما دوچرخه تبلیغ می شود و در بنرهای نوروزی نوشته شده است: “میاندوآب شهر تاریخ و قدمت و فرهنگ دوچرخه” حال بحث بنده که به عنوان انتقاد همراه با پیشنهاد ارائه می شود دائر براین است که آیا از این تبلیغ سودی حاصل شهر ما می شود؛ اساسا چنین تبلیغ و اطلاع رسانی در ایام نوروز ضرورت دارد؟!

اداره ورزش و جوانان در جهت ترویج فرهنگ ورزش و ارائه الگوی ورزشی برای جوانان شاید بتواند از این فرصت استفاده نماید که آن هم مربوط به طول سال می شود ولی به شکل مذکور باز امتیازی برای معرفی شهر، اقتصاد، اشتغال، جذب توریست و ایجاد فرصت گردشگری ایجاد می کند؟!

با این تبلیغ ما نه دنبال طراحی، تولید، بازاریابی و فروش دوچرخه هستیم و نه اینکه کسی خواهد آمد در شهرما دوچرخه سوار تماشا کند تا از این طریق پولی در این شهر هزینه نماید و نه اینکه کسی برای دوچرخه سواری در این شهر جذب خواهد شد.

حداقل کاری که شاید در این زمینه می توانست سود بخش باشد ایجاد مسیرهای امن دوچرخه سواری و پارکینگ های نگهداری دوچرخه و حتی اجاره دوچرخه در نقاط مشخص هست آن هم برای افرادی که بصورت موردی و برای تردد و حتی گشت و دورزنی میتوانست مفید واقع شود.

شهری را در نظر بگیرید که آوازه کبابش نه تنها در تمام شهرهای ایران بلکه در خارج از ایران شناخته شده است و شهرداری اش نیز در معرفی آن تبلیغ، جشنواره و شعارسازی داشته و دارد و شهری را که گز دارد، سوهان، عرقیات، نقل، مهر وتسبیح، باقلوا، آجیل و صدها و شایدهم هزاران نمونه که برند شهرشان شده و از این طریق تولید واشتغالی بوجود آمده و اشتغال زایی ایجاد شده است.

حال در شهر ما نه تنها هیچ نوع مزیت اقتصادی، تجاری، گردشگری و آثار تاریخی معرفی و تبلیغ نشده بلکه تنها برند معروف شهر ما که هنوز هم طرفدارانی دارد نیز مورد غفلت و فراموشی قرار گرفته و آن قند و کارخانه قند میاندوآب است.

قند، چغندر و شکر ماندوآب می توانست هم بخودی خود و هم با تبدیلات دیگری چون شربت، مربا و چیپس چغندر و یا فرآورده های صنعتی و غذائی دیگری از قند، شکر و چغندر  مورد فرآوری و ارزش افزائی شود و توسط خود کارخانه قند ، مدیریت جهاد کشاورزی و شهرداری مورد تبلیغ، معرفی و بازاریابی شود و یا فرش ماشینی و فرش دستباف و یا سایر محصولاتی که قابل رقابت و مزیت افزائی باشند و یا تبلیغ نهال که همزمان با ایام نوروز میتوانست مورد توجه باشد و یا مزیت های دیگر.

هرچند دوست ندارم اشاره کنم ولی از سر دلسوزی و تعهد به شهر و محل زندگی خود عرض می کنم که به نظر می آید هیچگونه فکر کارشناسی و علمی پشت این موضوع در شهر ما وجود ندارد و یا اینکه اتحاد نظر و وحدت عملی ایجاد نشده است وگرنه امروزه این موضوع در حوزه تجارت، بازاریابی، برندسازی و معرفی جاذبه های شهری موضوعی شناخته شده است.

انتهای پیام/

 

 

“انتشار یادداشت‌ به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط زرین خبر نیست و زرین خبر صرفاً منعکس کننده نظرات نویسنده است.”

ثبت دیدگاه

دیدگاهها بسته است.