فرار مغزها یا مهاجرت نخبگان/ چه کسی حامی نخبگان است؟!
۲۲ دی ۱۳۹۶ - ۱۰:۲۹
شناسه : 270470
5

همهٔ ما از دیرباز با پدیده‌ای به نام فرار مغزهایا مهاجرت نخبگان آشنا هستیم اما چرا در تمام این سال‌ها همچنان این موضوع در جامعهٔ ما به عنوان یک مسئله مطرح است و برای آن راه‌حلی پیدا نشده است؟!

پ
پ

به گزارش زرین خبر به نقل از اروم نیوز، می دانیم نیروی انسانی یکی از اساسی ترین شاخص های توسعه یافتگی کشورها محسوب می شود عامل نیروی انسانیِ متخصّص و ماهر است که باعث پیشرفت سازمان ها یا کشورها و بهره وری بهینه از امکانات و منابع کشورها می شود.

خروج نخبگان از کشور نمی‌تواند موضوع بی‌اهمیتی باشد، درواقع سرمایه بسیار ارزشمند نیروی انسانی بااستعداد و نخبه که هزینه‌های بسیار زیادی برای آموزش آن ها شده، دقیقاً در زمانی که باید به ثمر بنشیند با بی‌برنامگی و ضعف‌های ساختاری دودستی تقدیم کشورهای توسعه‌یافته می‌شود.

ایران جزو کشورهایی است که بیشترین فرار مغزها را به خود اختصاص داده ، و این اصطلاح در ده های اخیر نمود بیشتری پیدا کرده و تبیدل به معضلی پیچیده در جامعه شده است به گونه ای که تعدادی از دانشمندان، مخترعان، مبتکران، هنرمندان، تکنسین ها، کارگران ماهر و خلاق، مهندسان، نویسندگان، پزشکان، جراحان و متخصّصان که سرمایه های انسانی کشورها به حساب می آیند به دلایل مختلف مجبور به ترک وطن خود شدند

مغزها تنها برای مقاصد مالی و مادی به کشورهای دیگر مهاجرت نمی کنند بلکه دلایل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، میزان امید به آینده، شایسته سالاری و شاید مهم تر از همه توجه نکردن بزرگان به آن ها از عوامل مهمی است که نخبگان یک کشور را وادار به مهاجرت از کشور خویش می کنند و این مهاجرت ها ماندگار گشته و بازگشتی وجود ندارد و تنها عملکرد دولت های اجرایی فقط و فقط تخریب این افراد می شود.

«فاطمه» دانشجوی دکتری ریاضی در یکی از معتبرترین دانشگاه های کشور است.

او در گفت و گو با خبرنگار اروم نیوز، چنین می گوید: بیش از  ۲۰ سال است مشغول تحصیل در مراکز آموزشی مختلف هستیم. اکنون که دیگر تحصیل رو به پایان است هیچ فرصت شغلی منتظر ما نیست که پس از اتمام تحصیل به سراغ آن برویم.

او گله مند ادامه می دهد: سال ها برای تامین آینده شغلی و مالی خودبه سختی تلاش کرده ایم و اکنون جزء نوابغ استانی به شمار می آییم کسی از مسئولین حتی حالمان را نمی پرسند تفاوت ما با دیپلمه های جامعه چیست؟

پسر دانشجوی دیگی که نخواست نام او ذکر شود، نیز در ادامه سخنان همکلاسی اش می گوید: اکنون ۲۷ سال سن دارم و باید بلافاصله پس از پایان تحصیلاتم تشکیل خانواده دهم اما با کدام هزینه و شغل؟ آیا اکنون برای من دکتر آینده شغلی وجود دارد؟

وی با حالتی ناامید از زندگی و وضعیت ادامه می دهد: اگر به جای شغل و تحصیل به دنبال صنعت و شغل های کاذب رفته بودم اکنون برای خود شغل و پس اندازی داشتم اما من تحصیل و کسب علم را به شغل های کاذب که آینده ای ندارند ترجیح دادم و آنچه که نصیبم شده تاکنون بیکاری و بی توجهی است حتی با این همه سن پول تو جیبی ام را از پدرم می گیرم به راستی خجالت آور است برایم.

* مسئولین چاره ای بیاندیشند

این دانشجو می افزاید: امیدوارم مسئولین به حال جوانان، وضعیت معیشتی و شغلی آنان چاره ای بیاندیشند چراکه با این وضعیت و پیشرفت آن خسارت های جبران نا پذیری به آن وارد می شود.

فاطمه همچنین ادامه می دهد: اگر این وضعیت ادامه داشته باشد و آینده شغلی ام تامین نشود پس از اخذ مدرک به کشور های دیگر می روم براستی آنان قدر نوابخ و تحصیل کرده هارا بهتر می دانند و می توانم آینده خوبی برای خود رقم بزنم.

پسر دانشجو نیز در تایید سخنان همکلاسی خود می گوید: با صحبت هایشان کاملا موافقم اگر کشورم و مسئولین از ما نوابخ حمایت نکنند مجبور می شویم برویم تا بتوانیم فرصت شغلی و آینده ای برای خود رقم بزنیم چراکه ما نیازمند آینده ای تاثیر گذار هستیم.

اما راه حل جلوگیری از این فرار چیست؟ به راستی تا کی شاهد فرار مغز ها خواهیم بود؟! آیا این مهاجرت ها فرصتی برای تحصیل است یا تهدیدی برای در دست گرفتن نخبه های ملی توسط کشورهای اجنبی؟!

آیا بهتر نیست شرایط مادّی لازم را برای آنان فراهم کرد و محیطی آرام و مطمئن و شاداب برای آن ها ایجاد کرد. علاوه بر این، شرایط مادّی را به گونه ای فراهم کنیم تا افرادی که رفته اند، برگردند.

یا به جای تخریب پس از مهاجرت از تخصّص، مهارت و سرمایه آنها در زمینه های لازم استفاده شود و یا جذب پیشگیرانه، راه حل کارآمد دیگری است که هدف آن، درگیر کردن نخبگان در مقوله توسعه وخارج کردن آنها از وضعیتی است که آنها خود را قربانیان توسعه نیافتگی تلقی نکنند؛ بلکه توسعه نیافتگی را مشکل خود فرض کنند و در سخت ترین شرایط، بمانند و کار کنند.

به راستی آیا وقت آن نشده است مسئولان کمی از سفر های پر هزینه وعملکرد های بی نتیجه خویش بکاهند و کمی به  فکر بازگشت این ارزش های ملی و استفاده درست و ارج نهادن به آنها باشند؟

انتهای پیام/

ثبت دیدگاه

دیدگاهها بسته است.