به گزارش زرین خبر، ایام نوروز که می شود، همیشه صحبت از سفر و مسافرت به میان می آید و هموطنان شهرهای مذهبی، تاریخی، شمال کشور و عده ای نیز جنوب کشور را مقصد سفر خود قرار می دهند.
میاندوآب نیز شهری است که در جنوب آذربایجان غربی با جمعیتی نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر و در کوریدور ارتباطی شمال غرب کشور به عنوان پل ارتباطی استان های آذربایجان غربی و شرقی، کردستان و زنجان محسوب شده و همه ساله نیز پذیرای مسافران زیادی است.
میاندوآب یا قوشاچای در زبان ترکی را از آن جهت به این نام می خوانند که در میان دو رودخانه زرینه رود(جغتای) و سیمینه رود(تاتاوی) واقع است.
مردم میاندوآب، مسلمان و شیعه بوده و به زبان ترکی آذری سخن می گویند و در حالت کلی می توان گفت که تاریخ باشکوه میاندوآب مدیون موقعیت جغرافیایی آن است که این شهر در بهترین نقطه آب و هوایی و در جنوب شرقی دریاچه ارومیه قرار دارد و از سوغات این شهرستان می توان به فرش، قند، گلیم، حصیر و میوه جات نام برد.
میاندوآب، چهارمین دشت حاصل خیز کشور بوده و شاید تنها شهری در ایران باشد که نسبت جمعیت شهری و روستایی آن تقریبا برابر بوده و از نظر منابع طبیعی و کشاورزی نیز یکی از قطب های کشاورزی منطقه محسوب می شود تا جایی که نخستین کارخانه قند شمال غرب کشور بین سال های ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۵ هجری شمسی در این شهر احداث شده است.
در مورد تاریخ میاندوآب نوشته شده که میاندوآب در گذر زمان بارها به عنوان پایتخت ملل و دول مختلف بوده است، از جمله پایتخت قوم بومی و ملل مانائیها به مدت ۵۰۰ سال، مرکز اقتصادی مادها و پایتخت آتروپادگان، پایتحت زمستانی پادشاهان ایلخانیان(هلاکوخان) و هم چنین مرکز شغلی و اقتصادی اعراب مسلمان نیز بوده است.
درباره تاریخ میاندوآب هم چنین گفته می شود که این شهرستان در زمان نادرشاه افشار روستای بزرگی بوده است و در جریان لشکرکشی نادرقلی، سپهسالار وقت ارتش ایران به آذربایجان در سال ۱۱۴۲ هجری قمری از قلعه میاندوآب نام برده شده‌است.
مهاجرت کرمانی ها به میاندوآب
آقامحمدخان قاجار یک هزار تن از جوانان تنومند شهر کرمان را به سرکردگی مرتضی قلی خان کرمانی به تهران فرستاد و پس از آن به منظور مقابله با حملات کُردها به میاندوآب و سراب و برخی نقاط دیگر آذربایجان تبعید کرد.
این کرمانیان پس از چند نسل در جمعیت این شهرها حل شدند و حتی برخی شکل گیری میاندوآب را به مهاجرت این طوایف کرمانی ربط می دادند که میاندوآبی های اصیل این را انکار کرده و اعلام می کنند، میاندوآب قبل از مهاجرت کرمانی ها وجود داشته و این طوایف به این مکان تبعید شده اند.
در میاندوآب تا مدتی پیش محله‌هایی به نام محله کرمانی‌ها، سیرجانی‌ها، زرند، راه‌بُر ولک‌ها وجود داشت که برخی از آنها هم اکنون با عنوان کوی زرندی، کوی رابری، کوی بهی و… وجود دارند، البته گفتنی است برخی از این طوایف تا یک نسل پیش در میاندوآب هنوز به فارسی با لهجه کرمانی صحبت می‌کردند و از تاریخ نیاکانشان آگاه بودند.
اینجا، سرزمین آبها است
میاندوآب را سرزمین آبها نیز می نامند، سرزمینی دارای رودهای دائمی و فصلی در نقاط مختلف از جغاتو و تاتائو گرفته تا آجرلو و قوری چایی و لیلان چایی.
رودخانه زیبای زرینه رود(جغتای) میاندوآب که از داخل شهر میاندوآب می‌گذرد از رودخانه‌های پرآب می‌باشد، که اطراف این رودخانه از جمله تفرجگاهی اهالی در روزهای تعطیل است و در کنار رودخانه سیمینه رود(تاتائو) میاندوآب که اطراف آن دارای مناظر سرسبز بوده و پل تاریخی تاتائو بر روی آن واقع می باشد، وجه تسمیه نام میاندوآب نیز به شمار می رود.
لیلان چایی دیگر رودخانه جاری در رگهای میاندوآب است که این رودخانه از کوههای سهند آذربایجان شرقی سرچشمه می‌گیرد و در نهایت به رودخانه زرینه رود این شهرستان سرازیر می‌شود.
قوری چای و آجرلو چایی نیز رودهای جاری در بخش باروق میاندوآب هستند که به صورت فصلی بوده و از ارتفاعات سهند سرچشمه گرفته و پس از عبور از روستاها و شهر باروق به رودخانه زرینه رود میاندوآب متصل می شود.
زادگاه سردار رشید اسلام، شهید مهدی باکری
میاندوآب، زادگاه سردار رشید اسلام، شهید مهدی باکری نیز هست و همین موضوع بر اهمیت فرهنگی و اجتماعی این شهر می افزاید.
شهید مهدی باکری در سال ۱۳۳۳ در شهرستان میاندوآب در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد و در روز ۲۵ اسفند سال ۱۳۶۳ و طی « عملیات بدر» به خاطر شرایط حساس عملیات، طبق معمول به خطرناکترین صحنه‌های کارزار وارد شد و در حالی که رزمندگان لشکر را در شرق دجله از نزدیک هدایت می‌کرد، تلاش می‌کرد تا مواضع تصرف شده را در مقابل پاتک‌های دشمن تثبیت کند که در نبردی دلیرانه، براثر اصابت تیر مستقیم مزدوران عراقی، ندای حق را لبیک گفت و به لقای معشوق نایل شد.
شهر دوچرخه ایران
عشق و علاقه مردم میاندوآب به دوچرخه انکار ناپذیر است و همین عشق و علاقه مردم این شهرستان به دوچرخه سبب شده تا از این شهر به عنوان “شهر دوچرخه ایران” یاد شود.
میاندوآب، قطب نهال کشور
سالانه بیش از ۱۲ میلیون اصله نهال در میاندوآب تولید می شود که سبب شده این شهر به عنوان قطب نهال کشور نیز مطرح شود .
نهال های تولیدی در میاندوآب علاوه بر صادرات به استان های مختلف کشور، حتی به کشورهای همسایه نیز صادر می شود.
اما میاندوآب علاوه بر این برندها، دارای بیش از ۲۰۰ اثر تاریخی و جاذبه گردشگری بکر و طبیعی است که از آن جمله می توان به مسجد طاق میاندوآب، داش تپه، پل تاتائو، پل کوسه لر اشاره کرد که هر کدام یک جاذبه و اثر تاریخی برای گردشگران به شمار می رود.
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه