به گزارش زرین خبر، سال ۹۵ هم با همه خاطرات تلخ و شیرینش به روزهای آخر نزدیک تر می شود و در حالی که ایام می گذرد و چرخ روزگار درحال حرکت است، به پنج شنبه آخر سال می رسد.
در طول سال پنج شنبه ها که فرا می رسند، معمولا همه یادی از اموات و رفتگان خود کرده و بر سر مزارش حاضر می شوند و فاتحه ای برایش می خوانند و در آخرین پنج شنبه هر سال نیز اینگونه است ولی تفاوتی دارد و آن هم حاضر شدن بر سر مزار رفتگان که بخشی از خاطرات زندگی ما هستند، با سبزه و گل است که مردم می آیند تا فرا رسیدن بهار را به آنها خبر بدهند.
در این روز کمتر کسی است که یادی از رفتگان خود نکند و همه می آیند تا فرا رسیدن بهار را به رفتگان خود خبر بدهند و با خواندن فاتحه ای بگویند که همیشه در خاطراتشان جای دارند.
امروز نیز تقویم سال ۹۵، آخرین پنج شنبه سال را نشان می دهد و بار دیگر مردم در میاندوآب به رسم همه ساله، یادی از رفتگان خود کرده و سنت زیارت اهل قبور و دیدار با خانواده های عزادار را به پا می دارند و با حضور در گلشن زهرا(س) و مزار مطهر شهدا و قبرستان ها این رسم را به جای می آورند.
اما در این میان قطعه ای از گلشن زهرا(س) در میاندوآب وجود دارد که حال و هوایش متفاوت از سایر قطعه هاست.
این قطعه گلزار شهدا نام دارد و در این روز در این قطعه پدران و مادران شهدا بر سر مزار فرزندان خود حاضر شده و کمی با آنها درد و دل می کنند، از آمدن بهار می گویند و از خاطراتشان، از دلتنگی ها می گویند و از آرزوهایشان.
دیدن این صحنه ها هم تماشایی است و هم تاثیرگذار، دیدن صحنه ای که در آن مادران و پدران را می بینی که سال هاست عید را بدون فرزندان خود تجربه کرده اند و در کنار آن فرزندانی را می بینی که سال هاست از نعمت پدر محروم هستند و شاید عید را در حضور پدر تجربه نکرده و تنها اسمی از وی شنیده اند، آری این صحنه تاثیر گذار است و تماشایی تا بدانیم که ما امنیت و آرامش امروزی خود را مدیون این شهدا و خانواده های آنها هستیم که عزیزان خود را در راه این وطن و برای امنیت من و تو فدا کرده اند.
مادران شهیدی که زینب گونه در فراق فرزندانشان، صبر و استقامت کرده اند، مادرانی که فرزندانی را تربیت کردند که از عزیزترین سرمایه زندگانی خویش برای امنیت و آرامش ما گذشتند.
اما در گوشه ای دیگر از شهر، شهدایی در شهر ما در خاک آرام گرفته اند که روی سنگ قبرشان نوشته: « نام: شهید گمنام، نام پدر: روح‌الله».
همان شهدایی که روزها از شهادتشان میگذرد و گمنامی هنوز برآنها پرده افکنده است، شهیدانی که در کنار سایر رزمندگان جنگیدند، شهید شدند و رفتند تا ما بمانیم ، سر دادند تا ما سرافراز باشیم، پا دادند تا ما با قدم های استوار در دفاع از انقلاب ثابت قدم باشیم ، دست دادند تا با اتکاء به قدرت لایزال خداوند پرچم وحدانیت را در سراسر جهان به اهتزاز در آوریم ، جان دادند تا ما در کمال آرامش زندگی کنیم ولی اکنون گمنام در خاک آرمیده اند و شایسته است تا این عزیزان را نیز در این پنج شنبه آخر سال تنها نگذاریم، همان کاری که سال گذشته شهردار و برخی از اعضای شورای شهر و جمعی از مردم انجام دادند و با حضور بر سر مزارشان فاتحه ای بر آنها بخوانیم.
آری، باید این بهار را با عزیزان خود تقسیم کرد، بهاری که می آید تا دل هایمان را بهاری کند، به قلب هایمان آرامش ببخشد، نوید شادابی و سرزندگی دهد و نوروز بر تار روزگار خوش بنوازد…باید این بهار را با عزیزان از دست رفته قسمت کرد.
انتهای پیام/
