به گزارش زرین خبر به نقل از آناج،
سیدهادی مصطفوی: هم زمان با آغاز محرم، مجالس عزاداری هم رونق گرفته است. مجالسی که به عشق امام حسین علیه‌السلام برپا می‌شوند و از شیرخواره‌ها تا سالمندان در آن حضور پیدا می‌کنند. علما و واعظان باید توجه کنند که در کنار بیان مطالب اخلاقی و عبادی، حتما و بدون استخاره، به بیان مسائل اجتماعی و سیاسی نیز بپردازند. آن هم مسائلی که در اولویت‌اند و صددرصد با نهضت حسینی ارتباط دارند.
اصلا مگر واقعه کربلا علیه ظلم و تحجر نبوده؟ ظلمی که از ناحیه‌ی دستگاه اموی بر امت اسلام وارد می‌شده و تحجری که از سوی امثال آیت‌الله ابوموسی اشعری و حجت‌الاسلام شریح قاضی تئوریزه می‌شد.
حسین(ع) فقط علیه یزید قیام نکرد؛ او علیه همه مظاهر ظلم و تحجر قیام کرد؛ او هم علیه اسلام سلطنتی قیام کرد، هم علیه اسلام خنثی و بی‌آزار!
عاشورا علیه دو اسلام بود؛ یکی اسلام حقوق‌ها و املاک و ثروت‌ها و اختیارات نجومی، و یکی هم اسلام آیت‌الله‌های گوشه‌گیر و بی‌توجه به سیاست و ناآشنا با دغل‌کاری‌های دشمنان که شب تا صبح در حال عبادت‌اند و هیچ وقت دعای کمیل و هیئت قرآن و ختم انعام و نذری‌دادن و حج رفتن‌شان ترک نمی‌شود.
ما با این عاشورا قیام کردیم؛ انفجار عظیم ۵۷ ناشی از درک صحیح از هر دو مؤلفه‌ی اصلی نهضت حسینی بود. نهضتی که به هر چیزی، به اندازه‌ی خودش حساس است؛ نهضتی که از اسلام کاریکاتوری بیزار است؛ اینگونه نیست که بیست و چهار ساعته یادواره شهید برگزار کند و از محاسن حجاب و چادر بگوید، اما هنگام مواجهه با ظلم و بی‌عدالتی خفقان بگیرد؛ نهضت حسینی بیشتر از هر چیزی قربانی چنین حزب‌الهی‌هایی شده که حسین و زینب و عاشورا را در معجر و چادر و عطش و حرم خلاصه کرده‌اند و یادشان رفته که حسین(ع) در منا چه گفته بود و چرا از هر دو بال اسلام ظالمانه اموی و اسلام متحجرانه‌ی اشعری اعلام برائت کرد!
انتهای پیام/
