آشنایی با فرمانده شهید سپاه میاندوآب

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «زرین خبر»، حسن زنده‌دل در سال ۱۳۲۶ در خانواده‌ای کشاورز از روستای شیشوان در شهرستان عجب‌شیر به دنیا آمد. هنوز کودکی خردسال بود که پدرش از دنیا رفت. دوره ابتدایی را در زادگاهش گذراند و دوره متوسطه را در دبیرستان رازی عجب‌شیر به پایان رساند. پس از اخذ دیپلم در رشته کشاورزی ادامه تحصیل داد و موفق به اخذ مدرک کاردانی شد. در سال ۱۳۵۲ با دخترعموی خود خانم صالحه آموزگار ازدواج کرد. آنها زندگی مشترک خود را با جهیزیه مختصری که همسرش به همراه خود آورده بود، شروع کردند. تا اینکه حسن به‌عنوان تکنسین صنایع غذایی در کارخانه قند میاندوآب با حقوق ماهیانه دو هزار تومان، استخدام شد. ازاین‌پس در خانه‌سازمانی واگذاری از سوی کارخانه قند زندگی می‌کردند.
در سال ۱۳۵۳ اولین فرزند آنها به نام محمد به دنیا آمد و به دنبال آن زهرا در سال ۱۳۵۵، فاطمه در سال ۱۳۵۹ و سکینه در سال ۱۳۶۰ متولد شدند. حسن زنده‌دل، فردی مذهبی بود و در سال‌های قبل از انقلاب به کمک چند تن از دوستانش اقدام به تأسیس دارالقرآن در یکی از مساجد زادگاهش کرد. هم‌زمان با شروع زمزمه‌های انقلاب با دسترسی به رساله امام، بخش‌هایی از آن را به‌صورت اعلامیه در سطح روستا پخش و نصب می‌کرد. در همین دوران عده‌ای از بچه‌های روستا را در مسجد گرد می‌آورد و به آنها نمازخواندن می‌آموخت.
با پیروزی انقلاب اسلامی به‌عنوان یکی از مؤسسین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی میاندوآب به فرماندهی آن منصوب شد؛ اما در مدت حضور در سپاه حقوق دریافت نمی‌کرد و با درآمد باغبانی زندگی خود را اداره می‌کرد. با آغاز جنگ تحمیلی در سن ۳۲ سالگی در سال ۱۳۵۹، برای اولین‌بار به جبهه اعزام شد و به مدت پنج سال در جبهه حضور مستمر داشت. در این مدت دو بار در کردستان مجروح گردید. پس از بهبودی به جبهه باز می‌گشت.
او در لشکر عاشورا فرمانده گردان حر بود. حسن به خودسازی اهمیت زیادی می‌داد و برای این کار جزوه‌ای از امام داشت و سعی می‌کرد به تمام نکات آن عمل کند. روزهای دوشنبه و پنجشنبه روزه می‌گرفت. به اقامه نماز در اول وقت اصرار داشت و پایبند نظم و قانون بود. به مشورت با دیگران در امور معتقد بود. او عاشق جبهه و شهادت بود. سرانجام، حسن زنده‌دل پس از ۶۰ ماه حضور در جبهه، در آخرین اعزام به جبهه جنوب در عملیات والفجر ۸ شرکت کرد و در ۱۱ اسفند ۱۳۶۴ در منطقه دریاچه نمک در اثر اصابت ترکش از ناحیه پا زخمی شد؛ ولی به علت نرسیدن نیروی کمکی و خونریزی شدید به شهادت رسید.
پیکر پاک وی بیش از ده روز در دریاچه نمک باقی ماند و پس از حدود چهل روز به زادگاهش انتقال یافت و در قبرستان کهنه شیشوان به خاک سپرده شد.
انتهای خبر/