به گزارش زرین خبر، بارها شده که از خیابان بگذریم و از وجود سد معبر خود به بهانه های مختلف گله نکنیم.
در این میان بارها و بارها نیز از خود پرسیده ایم که واقعا با این دستفروشان و کسبه ای که در هر نقطه ای از شهر وجود دارند و آنجا را به محلی برای کسب و کار خود کرده اند، چه باید بکنیم.
عمیق که بنگریم خیابان های شهر پر از دستفروشان دوره گردی است که هر روز نیز بر تعداد آنها افزوده می شود، که این امر نیز دلایل گوناگونی مانند بیکار شدن از کار و یا ناتوانی در پیدا کردن کار را و یا دلایل دیگری دارند.
البته مدیران شهری نیز برخورد با دست فروشان و مقابله با سد معبر را همواره یکی از برنامه های ثابت خود می دانند ولی متاسفانه این اقدامات نیز آن گونه که از شواهد و قراین بر می آید، ظاهرا کارساز نمی شود و یا حداقل موقتی است.
از سوی دیگر اگر با نگاهی عمیق تر به موضوع بنگریم، مشکلات سد معبر دیگر شاید درد بی درمان در میاندوآب باشد که از یک سو هم باید به یک دست فروش که برای کسب روزی حلال از سر ناچاری به دست فروشی رو آورده است و از سوی دیگر به مردمی که در مغازه های خود کسب و کار می کنند و دست فروشان به عنوان مانعی برای فعالیت آنها محسوب می شوند، حق داد.
ممکن است بسیاری از ما در شمار این شهروندان معترضی باشیم که برای خودشان حقی قایلند و ممکن است در شمار افرادی که برای دستفروشان دلسوزی می‌کنند اما حتی اگر دستفروشان از سر بیکاری هم به این شغل پناه آورده باشند نمی‌توان از پیامدهای اجتماعی رواج چنین فرایندی در جامعه چشم‌پوشی کرد.
باید گفت اگر یک شهروند هم از حق شهروندی خود بگذرد و سد معبر را نادیده بگیرد از فعالیت‌های جانبی و بلای خطرناک بسیاری از این دستفروشان که دوره گردی پوششی بر چهره واقعی آنهاست و به جامعه تحمیل می‌کنند هم می‌توان گذشت؟
انتهای پیام/
*عکس تزئیینی است/
ثبت دیدگاه