به گزارش زرین خبر به نقل از آناج، حدیث بازی‌های سنتی را باید در کتاب‌ها جست، آن‌ها میراث گذشته ما هستند که در قاب خاطره‌ها جا خوش کرده‌اند. به واقع بازی‌های سنتی برای کودکان دیروزی و بزرگان امروزی نوستالژی شده‌اند.
وقتی از نسل دهه شصتی‌ها و یا قبل از آن در مورد بازی‌های سنتی می‌پرسیم، آنان بی‌اختیار خود را به روزهای کودکی‌شان گره می‌زنند، روزهایی پرجنب و جوش با بازی‌های شادمانه. اما دریغ که از آن بازی‌های گروهی دیگر خبری نیست و نسل امروزی با آن بازی‌ها بیگانه است. کودکان امروز گرفتار در حصار قوطی کبریت‌ها به بازی‌های رایانه‌ای اعتیاد پیدا کرده‌اند، بازی‌هایی که حاصلی جز انزوا و گوشه گیری برای کودکان نداشته است.
آثار و کارکردهای بازی‌های سنتی کجا و بازی‌های رایانه‌ای کجا. بازی‌های سنتی سمبل وحدت و اتحاد گروهی است اما بازی‌های رایانه‌ای فردی است و تنها او در چاردیواری خانه می‌ماند. بازی‌های سنتی با فرهنگ بومی و محلی ما همخوانی دارد اما بازی‌های رایانه‌ای که زاده غرب هستند به جای سازندگی ویرانی را می‌آموزند.
بازی‌های سنتی در برگیرنده تفکر و اندیشه است اما بازی‌های رایانه‌ای آموزنده نیستند بلکه محرک بوده و روحیه خشونت طلبی را تقویت می‌کنند. بازی‌های سنتی تحرک و فعالیت بدنی دارند اما در بازی‌های رایانه‌ای خبری از تحرک نیست. بازی‌های رایانه‌ای مقدمه بسیاری از بیماری‌هاست و عوارضی مثل تنبلی، سستی و چاقی به همراه دارد. بازی‌های سنتی همراه با نظارت والدین در فضای باز انجام می‌شود در حالیکه بازی‌های رایانه‌ای در پستو و اتاق بدون هیچ نظارتی صورت می‌گیرد.
تاکنون 500 بازی بومی محلی در کشور شناسایی شده که از این تعداد 100 بازی متعلق به استان آذربایجان‌شرقی است. این بازی‌ها در دو گروه فضای باز و فضای بسته تقسیم‌بندی می‌شده و این امکان را برای افراد مهیا می‌کرده‌اند که در هر مکان و شرایطی بتوانند از اوقات خود بهترین بهره را ببرند. برخی از بازی‌ها به لحاظ اجتماعی، فرهنگی و مذهبی در اکثر نقاط ایران مشترک بوده‌‌اند مثل تخم مرغ بازی، توپ بازی، توپ چرخی، تیله بازی.لی لی،گل یا پوچ،شکر پنیر و شاه دزد و وزیر.
بازی‌های‌های آرادا وور دو، اته گه داش قویدو، هپ هپ ، گل یا پوچ، الک دولک، کمربند بازی، دوز دوز شاه وزیر، تیراندازی سنتی، سوارکاری، طناب کشی، دال پلان، هفت سنگ و یه قل دوقل از جمله بازی‌های محلی استان هستند که تاکنون شناسائی و در فهرست بازی‌های بومی محلی کشور ثبت گردیده‌اند.
به نظر می‌رسد برای احیا و ترویج بازی‌های سنتی و محلی همت ملی لازم باشد. پدر و مادرها باید این بازی‌ها را که سینه به سینه از گذشتگان به ارث رسیده‌اند به فرزندان خود یاد بدهند و آموزش و پرورش نیز در زنگ ورزش به دانش آموزان اجازه دهد تا در فضای باز مدرسه بازی‌های سنتی را انجام دهند.
در این میان از نقش پررنگ رسانه‌ها به خصوص صدا و سیما نمی‌توان غافل شد چراکه با به تصویر کشاندن و یا تبلیغ این بازی‌ها ماندگاری و پذیرش این بازی‌ها در ذهن کودکان دوچندان می‌شود.
بازی‌های سنتی و محلی هر منطقه ریشه در فرهنگ و نگرش مردمان آن منطقه دارد. به عبارت دیگر بخشی از اندوخته‌های فرهنگی، آداب و سنن هر منطقه از بازی‌های محلی و سنتی آن منطقه ریشه میگیرند. بازی‌های سنتی و محلی مردمان ایران زمین علاوه بر بار فرهنگی، از جذابیت و تنوع بالایی برخوردار هستند.
ثبت دیدگاه