به گزارش زرین خبر، متن این یادداشت را در زیر می خوانید:
مفهوم عفّت
در لغت از “عفّ یعفّ عفّه عَفاف” به معنای خودداری و امتناع کردن از هر گفتار و کرداری که حلال و خوب نیست، آمده و بنابراین عِفاف با کسر عین به معنای دواء و دارو می باشد که غلط مصطلح می باشد و در اصطلاح چنین تعریف کرده اند که عفت یک صفت انسانی و ملکه نفسانی و زینت باطنی است كه موجب می شود تمام اعمال و حرکات و گفتار و پوشش انسان ، عفیفانه و فاقدرذیلت های شهوانی و هوس مآبانه باشد .
– جلوه های عفّت
- عفّت در اندیشه
- عفّت در گفتار
- عفّت در رفتار
الف) عفّت در اندیشه
عفّت در اندیشه یعنی دور داشت فکر از عرصه های ناهنجار و آلوده .
حضرت علی(علیه السلام) می فرمود :
(منْ کَثُرَ فِکْرُهُ فی المَعاصِی دَعَتْهُ إلَیْها) کسی که بسیار درباره گناهان بیندیشد ، بزهکاری ها او را به خویش فرا می خوانند.
ب) عفّت در گفتار
دین زندگی آموز اسلام ، برای گفتار و گفتمان ، ساز وکاری سعادت آفرین ارائه کرده است .
قرآن کریم وصف های گوناگونی را برای گفتارها بیان کرده است . مثل
1) گفتار «معروف»: شایسته
2) گفتار «حسن» : نیکو
3) گفتار «احسن» : نیکوتر
4) سخن «لیِّن» : نرم و ملایم
5) کلام «بلیغ» : رسا و پیراسته
6) گفتار «سدید» : محکم و استوار
7) قول «کریم» :سخن ارجمند
ج) عفّت در رفتار
پرواپیشگی در رفتار و عفاف گرایی در کردار ، عرصه های گوناگون زندگی فردی و اجتماعی را فرا می گیرد .
مانند عفّت در پوشش ، یعنی گزینش جامه ای که با هویّت دینی ، هنجارهای اخلاقی ، شخصیت والای انسانی و ارزش های متعالی اجتماعی ، سازگار باشد و حوزه ارتباطهای انسانی را به نمایشگاهی از جلوه های بدنی و دوخت و دوز مُدگرایانه تبدیل نکند .
عرصه های فرهنگی ، اقتصادی ، سیاسی جلوه گاه عریان نمایی های هوس انگیز و خردسوز نگردد و به جای تجلّی عقلانیت ، دین ورزی ، اخلاق پیشگی و انسانیّت ، حیوانیّت لجام گسیخته به میدان نیاید .
انتهای پیام/
ثبت دیدگاه