شهید جهانگیر نویدی

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «زرین خبر»، شهید جهانگیر نویدی دهم اردیبهشت ۱۳۳۶ در روستای یاریجان از توابع شهرستان میاندوآب چشم به جهان گشود و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آمد.
جهانگیرنویدی به پیروی از دستورات دین مبین اسلام برای پدر و مادرش ارج و احترام فراوانی قائل بود و نافرمانی از آنها را از گناهان بزرگ می‌شمرد. حقوق ماهیانه دریافتی از سپاه پاسداران را به مستمندان انفاق و مخارج خانواده خود را از امکانات پدری تأمین می‌کرد.
در جبهه‌های دفاع مقدس سمت‌های فرماندهی پایگاه، گروهان و گردان را عهده‌دار بود و در هجدهم خرداد ۱۳۶۸ با سمت فرمانده گردان در بوکان هنگام درگیری با گروهک دموکرات بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسیدند.

 شهید بزرگوار به کارهایی که در جهت رضای خدا بود، علاقه داشت و از کارهای خلاف رضای الهی بدش می‌آمد و از افراد نمازخوان که به‌خاطر خدا قدم بر می‌داشتند و قدم‌های فی‌سبیل‌الله برمی‌داشتند خوشش می‌آمد و حتی بارها می‌گفت فلانی چقدر نورانی است؛ چون اهل نماز و عبادت است، ولی با این‌همه یک خصلت نیکوئی که شهید داشتند این بود که افراد بد را هم از خود نمی‌راندند و طرد نمی‌کردند. حتی بعضی بر او خرده می‌گرفتند و حتی چندین مورد من خودم از او پرسیدم که شما چرا با چنین افرادی رفت‌وآمد می‌کنی، شهید جواب داد اگر با من در ارتباط نباشد با چه کسانی ارتباط خواهند داشت. مشخصاً اگر با من در ارتباط باشند بسیاری از کارهای ناپسند را ترک خواهند کرد و من جواب خویش را گرفته و قانع شدم و اجازه دادم که با چنین افرادی در تماس باشد، یعنی علاوه بر افراد انقلابی و متعهد با افراد بد نیز با نیت اصلاح‌گرایانه ارتباط داشت.

خاطره‌ای دیگر: مراسمی مثل دعای کمیل، توسل و غیره در سپاه رسم بود و برگزار می‌شد و شهید بزرگوار در مراسم و فعالیت‌های مذهبی مثل دعای کمیل یا عزاداری امام حسین (ع) از اولین مرحله شروع مراسم اشک می‌ریخت و تا اسم اباعبدالله الحسین (ع) به میان آمد شهید شروع به گریه می‌کرد که این بیانگر سوز و عشق درونی شهید به معنویت و امام حسین (ع) بود و نشانگر معنویت بالا و اعتقاد قوی شهید بود که دل می‌سوخت و اشک از چشمش جاری می‌گردید.

منبع: اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران استان آذربایجان غربی

انتهای خبر/