به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «زرین خبر» به نقل از پایگاه جامع اطلاع‌رسانی ایثار و شهادت، سرباز شهید «حسین سومائی» در سال ۱۳۴۷ در شهرستان میاندوآب دیده به جهان گشود. کودکی زیرک و باهوش و علاقه‌مند به کتاب بود تا اینکه در هفت‌سالگی راهی مکتب علم و دانش شد. دوران ابتدایی را موفقیت به اتمام رسانید و وارد دوره راهنمایی شد. بعد از اتمام این دوره به علت گرفتاری‌های موجود در زندگی خویش از ادامه تحصیل باز ماند و مشغول به کار و فعالیت شد تا اینکه داوطلبانه به خدمت سربازی اعزام گردید.
با علاقه زائدالوصفی که به حضرت امام داشت پیوسته ذکر آن حضرت ورد زبانش بود و افراد خانواده و دوستان و آشنایان را نیز به اطاعت از اوامر ایشان سفارش می‌کرد.
قبل از انقلاب با اعتقاداتی که داشت از فرامین امام طاعت و اعلامیه‌های امام را به همراه دوستانش پخش می‌کرد. در این دوران فعالیت زیادی داشت و همیشه در مسجد و جلسات تبلیغات شرکت می‌کرد و شب‌ها تفنگ تحویل می‌گرفت و کشیک می‌داد.
در اکثر تظاهرات شرکت می‌کرد حتی یکبار پاسبان‌ها او را تا منزل دنبال کرده بودند و تا مدت‌ها می‌خواستند او را دستگیر نمایند که ایشان نیز برای مدتی به شهر ارومیه رفتند تا قضیه فراموش شود.
شهید سومائی به جهت عشق به اسلام و حراست از مرزوبوم کشور اسلامی داوطلبانه به جبهه‌های حق علیه باطل رفت و پس از ایثارگری‌ها و از خودگذشتگی‌های فراوان عاقبت در بیست و ششم شهریور سال ۶۶ شربت شهادت نوشید و به لقاءالله پیوست و پیکر پاکش در گلزار شهدای میاندوآب به خاک سپرده شد.
لحظه شهادت
شهید موقعی که از پا زخمی می‌شود چون دیده بود دوستش زخمی شده با او فاصله دارد به‌طرف او رفته بود، اول او را نجات دهد که با او باهم شهید شده بودند.
ایران باید پیروز شود
خیلی علاقه داشت تا شهید شود. ورد زبانش این بود که ایران باید پیروز شود.
داوطلبانه به خدمت سربازی رفت. موقع رفتن می‌گفت: “دعا کنید شهید بشوم” موقعی هم که به مرخصی آمد ۳ تا از عکس‌های خودش را بزرگ کرد و گفت: “یکی از آن‌ها را روی مزارم نصب کنید.”
توصیه شهید
عکس امام را همیشه به درودیوار می‌کشید و به پدر و مادر هم همیشه توصیه می‌کرد که از اوامر امام اطاعت کنید.
پیام ما خانواده‌های شهید همین کلام شهداست “تا خود در رگ ماست خمینی رهبر ماست.”
انتهای خبر/
ثبت دیدگاه